Is iedereen tegenwoordig sensitief? (serie hooggevoeligheid)

Voor iedereen die hooggevoelig is, maar het nog niet (zeker) weet. Voor iedereen die het al wel weet, maar gewoon behoefte heeft aan een stukje herkenning en erkenning. En voor alle andere geïnteresseerden.

Ik hoor het elke keer weer als ik vertel dat ik een praktijk heb en gespecialiseerd ben in hooggevoeligheid. En dan heb ik het nog niet eens over alle andere opmerkingen:

Het is gewoon een hype.
Het zijn gewoon kinderen met ADHD.
Alles moet tegenwoordig een naam hebben.
Het kind moet zich gewoon niet aanstellen.
Wat een onzin! Vaag gedoe.
Hebben ouders weer een excuus nodig voor het gedrag van hun kind.

Allemaal opmerkingen van willekeurige gesprekspartners zoals een docent, een psycholoog, een voorbijganger, een lid van het zorgteam op school of een moeder op school.

En dat zijn nog maar een paar voorbeelden. Langzamerhand word ik er zo moe van. Het maakt me helemaal niet uit wat een ander ervan vindt. Ik ben blij dat Elaine Aron in 1997 een naam heeft gegeven aan mijn karaktereigenschap, een eigenschap die 15-20% van de mensen overigens heeft. Ik ben zoals ik ben. Ik ben niet vreemd, ik ben geen aansteller, ik ben geen drama-queen, ik ben geen driftkikker, ik ben geen party pooper! En ook nooit geweest! Ik ben mijn unieke zelf.

Ik kan nu verklaren waarom ik vaak behoefte heb aan rust, waarom ik na een dag lesgeven altijd afgepeigerd was terwijl ik juist zo blij wordt van een klas pure vrolijke kinderen. Ik weet nu waarom ik van het ene op het andere moment doodmoe en dan weer hyper kan zijn. Ik begrijp nu waarom mijn hoofd altijd druk is, waarom ik altijd aan het denken ben, de hele tijd associeer en overal problemen zie. Ik begrijp nu waarom ik niet kan slapen als iemand naast me ligt te ademen en waarom ik het liefst een zonnebril draag ook al is het hartje winter. En zo ik kan wel door blijven gaan.

Ik hoop dat kinderen, jongeren en volwassenen zichzelf in mijn blogs herkennen en beseffen dat het niet vreemd is. Dat het heel gewoon is en dat je heel veel kwaliteiten hebt. Als je niet weet hoe je met je kwaliteiten om kunt gaan heb je er misschien last van en val je in allerlei valkuilen. Dat is logisch. Je weet ook niet anders. Je hebt je je hele leven al anders gevoeld. Je hebt je je hele leven al aangepast aan je omgeving. Je hebt overleefd in een wereld die jou niet begreep: een wereld die jij niet begrijpt. En door jezelf voortdurend aan te passen ben je jezelf kwijtgeraakt. Je weet niet meer wie en wat je zelf bent. Je bent in de ratio gevlucht om anderen tevreden te houden of om de lieve vrede te bewaren, terwijl je gevoel zo belangrijk is. Je weet niet meer wie jij bent en wat jij belangrijk vindt. En dan besluit je lichaam opeens dat het genoeg is. Je bent op en moe. Je hebt geen zin meer om naar je school of je werk te gaan en blijft thuis. Klasgenoten en collega’s begrijpen je toch niet, net zo min als je docent of je baas. Je krijgt angstgevoelens, woedeaanvallen, een burn-out of krijgt depressieve klachten. Allemaal symptomen van je lichaam dat het genoeg is geweest en dat je voor jezelf moet zorgen. Maar je weet niet wat je ermee aan moet. Misschien heb je al vele (reguliere) wegen bewandeld, maar het heeft allemaal niet mogen baten. Je weet het niet meer. Je voelt je machteloos.

Blijf dan vooral mijn blogs volgen. Je bent niet alleen. Het hoeft niet zo te blijven. Je moet weer terug naar je intuïtie, je buik, je gevoel. Je moet jezelf weer terug vinden, jezelf op de eerste plaats zetten, jezelf de moeite waard vinden. En vind je het moeilijk om dat alleen te doen, dan sta je niet alleen. Er zijn mensen die je kunnen helpen en je vindt er vast één waar jij je goed bij voelt. Je hebt een ontzettend bijzondere kwaliteit. Zet ze in en wees het mooie mens dat je bent.
Is iedereen tegenwoordig hoogsensitief?

Nee, natuurlijk niet. En niet iedereen ervaart problemen of heeft er last van. Ik ben blij dat er  wel steeds meer aandacht aan gegeven. Dat het mag er zijn. Zonder oordelen en veroordelen.

Ik wens je heel veel AHA-momenten toe!