Intuïtie = lichaamswijsheid

‘Het voelt niet goed. Ik wordt er echt ziek van’. ‘Als ik naar mijn buik luister, dan zegt hij dat ik het niet moet doen’. ‘In mijn buik is het rustig. Ik voel me goed’.

De meeste kinderen en jongeren die bij mij komen hebben geregeld last van buikpijn en hoofdpijn die medisch niet te verklaren zijn. Luisteren ze wel naar zichzelf? Luisteren ze wel naar hun lichaam? Of komt de ratio vaak om de hoek kijken en is er in hun lichaam een ‘onbewuste’ strijd van wat het hoofd wil en wat het lichaam aangeeft?

Intuïtie? Zesde zintuig? Onzin! Dat bestaat niet!
Luisteren naar je buik? Kom op, zeg. Ik heb toch niet voor niets hersens in mijn hoofd.
Ik ben rationeel en sta met twee benen op de grond.
Intuïtie is zweverig gedoe.

Deze opmerkingen zijn aan de orde van de dag. Deze week viel mijn oog op een artikel in Psychologie Magazine. Wellicht dat dit artikel sceptici op andere gedachten kan brengen over intuïtie. In het artikel staat dat de laatste jaren veel onderzoek is gedaan naar onbewuste processen in de hersenen en dat intuïtie wel degelijk bestaat en ook van groot belang kan zijn. In de Verenigde Staten en Nederland zijn experimenten gedaan naar de rol van intuïtie. Hieruit blijkt dat onze intuïtie al oordeelt voordat iets bewust wordt waargenomen. En dat het lichaam een soort waarschuwingssignaal afgeeft, zonder dat je daar bewust van bent. Fijn toch?

In het artikel staat ook dat een bekende Amerikaanse hersenonderzoeker een aantal jaren geleden al met een theorie kwam die een verklaring geeft voor intuïtie, of zoals hij het noemt lichaamswijsheid.
‘Dat een gevoel zo snel en onbewust ontstaat, komt doordat zintuiglijke prikkels direct worden doorgestuurd naar de amygdala, het emotionele controlecentrum van het brein. De signalen gaan buiten de neocortex om, het gebied waarmee we bewust nadenken. De directe emotionele reactie die volgt, overstemt het rationele denken. Pas in tweede instantie reageert ook de cortex op de prikkel. Daarom schrikken we als we in een ooghoek iets kleins over de vloer zien bewegen en realiseren we ons een moment later dat het een pluisje is en geen grote spin.’

Waarom ik gelukkig ben dat dit artikel is verschenen? Niet omdat het bevestigt wat ik zelf ervaar en in mijn praktijk regelmatig hoor. Wel, omdat het sceptici misschien op andere gedachten kan brengen. Sceptici die intuïtie afdoen als iets zweverig of als iets wat niet bestaat. De experimenten geven een ander beeld van intuïtie en onderzoek toont aan hoe het komt.

Toch wil ik nog een stukje verder gaan.

Intuïtie gebruikt het totaal van onze ervaringen. Maar hoe zit het dan bij intuïtie van hele jonge kinderen. Die hebben nog niet zo veel meegemaakt, terwijl ze soms al feilloos aanvoelen of iets pluis is of niet. En hoe zit het met mensen die als van jongs af aan onverklaarbare angsten hebben voor bijvoorbeeld water of vuur, terwijl ze er in dit leven nooit mee te maken hebben gehad. Dit vind ik nou interessant. Waar komt het dan vandaan, die wijsheid?

Zoals ik aan het begin al schreef: Het intuïtieve gevoel is er niets voor niets. Misschien door een ervaring uit dit leven. Misschien moet je nog verder terug. Misschien door iets groots. Misschien door iets kleins. Onbewust helpt je lichaam jou. Sla het niet in de wind. Intuïtie is een onderschatte bron van kennis.

Het artikel eindigt met een terechte opmerking: Intuïtie hoeft het niet altijd bij het rechte eind te hebben, omdat het vatbaar is voor besmetting zoals vooroordelen, stemming, verwachtingen of vertekende herinneringen. Intuïtie + verstand = optimaal resultaat.

Vertrouw jij altijd op je intuïtie? Heb jij onverklaarbare angsten die je niet kunt verhalen op een ervaring in dit leven? Laat het me weten. Ik ben benieuwd naar je verhaal.

https://www.psychologiemagazine.nl/artikel/intuitie-volg-je-gevoel/?