Kampioen aanpassen (serie stress)

Wie ben ik? Je leeft. Je denkt en je doet en de dagen gaan in razend tempo voorbij. Geldt dit voor jou? Sta eens stil bij jezelf. Hoe doe jij? Hoe denk jij? Kun jij zijn wie je bent? Wie ben ik? zijn series van blogs over onderwerpen die jongeren aan het denken zet over zichzelf. Vandaag begint de serie over stress. Van alle jongeren heeft 75% stress. Door social media, eisen van de omgeving of eisen die jij jezelf oplegt. Alles voor het perfecte plaatje naar de buitenwereld. Risicogroep zijn hooggevoelige jongeren.

Zaterdag was weer zo’n dag. Zo’n dag waarop ik weer niet mezelf kon zjjn. Het leek alsof iemand met een verfijnde afstandsbediening mijn leven bestuurde en de regie over mijn leven nam en ik … ik liet het allemaal maar gebeuren.

Mijn ouders wilden persé naar mijn opa, terwijl we hadden afgesproken dat we volgende week pas zouden gaan. Maar dat kwam HEN toch niet goed uit. Ik had al aangegeven dat het mij vandaag niet uit kwam in verband met de hockeywedstrijd die middag en mijn huiswerk. En ik wilde ook nog even op mijn kamer hangen en lekker niets doen, voordat ik ’s avonds naar mijn bijbaantje moest om extra geld te verdienen. De dag begon vrij rustig. In mijn hoofd had ik al een heel dagschema gemaakt, zodat alles helder en duidelijk was. Maar toen kwam dus de vraag van mijn ouders en ze begonnen ook nog op mijn gevoel te spelen. Opa zou het zo fijn zou vinden als ik meeging en opa had mij al zolang niet gezien. In mijn gedachten zag ik opa al op zijn lievelingsstoel zitten bij het raam, helemaal alleen en kijkend naar alle mensen op straat. En dat elke dag. Ik kreeg een koud leeg gevoel in mijn buik en werd er verdrietig van.

Natuurlijk ben ik meegegaan. Ik wilde opa niet teleurstellen. Mijn zorgvuldige dagschema moest gelijk op de schop. Mijn hoofd begon op volle kracht te draaien en ik kreeg een gejaagd gevoel in mijn lichaam dat alleen maar zou verminderen als ik een nieuw schema kon maken. Dus papier erbij: tijd voor opa erbij, reistijd erbij, dan maar niet drinken na de hockeywedstrijd en geen tijd om te relaxen. Tussen hockey en bijbaantje nog net een uurtje voor mijn huiswerk. Het was krap, maar het zou me net lukken.

Het vernieuwde schema bracht aanvankelijk rust in mijn hoofd. Toch zat ik met vervelend gevoel bij opa (dacht aan alle dingen die ik nog moest doen), was ik niet op mijn best bij hockey (voelde me schuldig, omdat ik niet zo gezellig was bij opa), moest me na de hockey toch nog haasten, (wilde me nog verontschuldigen voor mijn slechte spel) waardoor ik na het douchen minder tijd had voor mijn huiswerk dan ik dacht. Tijdens het werken dwaalden mijn gedachten af naar de zondag. Uitslapen zat er niet in, want al het huiswerk dat ik op zaterdag had gepland moest toch een keer gedaan worden.

Ik heb mijn best gedaan om overal aan te voldoen. Om me aan te passen aan alles en iedereen. Maar het resultaat van al mijn inspanningen: Nada, niets, niente! Niemand blij! Mijn ouders niet, omdat ik niet gezellig was bij opa. Mijn hockeyvriendinnen niet, omdat ik slechts 1 drankje dronk.
Mijn baas niet, omdat ik veel foutjes maakte tijdens het bedienen. Alle moeite en al dat gedraai voor niets! Het had me alleen maar energie gekost. Heel veel energie!

Maar toch betrap ik mezelf erop dat ik het elke dag weer doe: aanpassen.Want ik wil een gezellige lieve dochter zijn en een lieve kleindochter. Een leuke zus en een begripvolle vriendin. Een behulpzaam buurmeisje en een ijverige leerling. Ik wil een goede aanwinst zijn voor mijn hockeyteam en mijn collega’s. Dat wordt van mij verwacht. Ik heb ook geen zin in gezeur en ruzies. Ik maak het anderen gewoon graag naar hun zin en wil ze niet teleurstellen.

Maar waar blijf ik in dit verhaal? Sta ik sterk of ben ik gewoon een kameleon die zich voortdurend aanpast aan zijn omgeving. En ten koste van wie?

Heb jij dat ook wel eens? Ben jij ook een kampioen in aanpassen. Pas jij je voortdurend aan aan alles en iedereen. En wat zijn jouw redenen om je aan te passen? Heb je je wel eens afgevraagd waarom je het doet? Laat je reactie achter en misschien neem ik het mee in een volgende blog.

Wil je meer informatie over het online coachprogramma over stress en burn-out onder jongeren, laat dan je mailadres achter op mijn site: www.blijvrijzijn.nl