Een dag thuis ongeoorloofd verzuim? (serie hooggevoeligheid)
Blijft je kind wel eens een dagje thuis van school? Nee, ze heeft geen koorts. Ze is niet ziek. Ze is gewoon heel erg moe.
Een dag in november. Voicemail ingesproken door school. De mentor heeft ingesproken en vertelt dat je dochter voor de derde keer een dag heeft verzuimd en dat het protocol vereist dat ze naar de schoolarts moet. Je zucht. Je hebt al verscheidene malen bij de mentor van je dochter aangegeven dat zij af en toe een dag thuis blijft, omdat het soms allemaal te veel is. Dat doe je standaard aan het begin van het nieuwe schooljaar. Dat doe je al vanaf de eerste klas. Je legt uit dat ze meer prikkels binnenkrijgt dan een ander en daarom makkelijker overprikkeld raakt, waardoor ze af en toe heel erg vermoeid is. Ze moet dan gewoon een dagje thuis blijven om weer even bij te komen. Je vertelt de korte versie, want de ervaring heeft geleerd dat mensen al snel afhaken als je de uitgebreide versie vertelt.
In gedachten ga je terug naar juni van dit jaar. Je dochter moest toen ook naar de schoolarts in verband met verzuim. Je bent toen mee gegaan. Je dochter legde aan de schoolarts uit waarom ze af en toe thuis was. Je was trots op haar, omdat ze zo goed verwoordde wat er in haar om ging. De schoolarts verwees je dochter naar de huisarts. Die moest maar bepalen of het verzuim van je dochter legitiem was. De huisarts heeft met je dochter gepraat en heeft haar vragen gesteld, maar hij kon geen medische reden vinden. Ze moest gewoon doorzetten, niet te makkelijk opgeven, iedereen is wel een keer vermoeid, dat is geen reden om thuis te blijven. Je dochter noemde de term hoogsensitief. De huisarts zei dat hoogsensitiviteit niet in de DSM staat en gaf vervolgens bij de schoolarts aan dat er geen medische reden was voor het verzuim. School meldde dochter toen aan bij leerplicht wegens ongeoorloofd verzuim. Weer ging je mee. Weer hetzelfde verhaal. Dochter haalde ook hier haar hoogsensitiviteit aan, maar ook bij leerplicht werd dat niet als legitieme reden gezien. Je dochter liet haar schouders hangen. Ze wil zo graag uitleggen wat er in haar omgaat, maar niemand gelooft haar. Ze wordt er moedeloos van.
En nu moet dochter zich dus weer melden bij de schoolarts. Je weet dat je dochter hierdoor gekwetst is. Ze heeft na de zomervakantie zo haar best gedaan om elke dag op school te verschijnen. Je weet dat ze regelmatig haar grenzen over is gegaan. Je zag hoe ze thuis was na een drukke dag op school. Je zag haar verdriet, haar machteloosheid. En daarom liet je haar toch af en toe een dagje thuis.
Je belt naar school en wil de mentor spreken. Je weet dat je dochter het niet trekt als ze weer langs alle instanties moet. Deze keer krijg je iemand van het zorgteam aan de telefoon. Je vertelt voor de zoveelste keer het verhaal en verwacht weer een afwijzing. Maar tot je verrassing wordt nu wel positief gereageerd op je verhaal. Er wordt geluisterd. Je voelt je gehoord. Eindelijk iemand die de vermoeidheid niet af doet als onzin. Iemand die begrijpt wat overprikkeling met je kan doen. Wat een opluchting. Eindelijk herkenning… erkenning.
Een dag thuis ongeoorloofd verzuim?
Niet altijd. Jouw dochter heeft gewoon vaker een time-out nodig dan andere jongeren. Soms zelfs een time-out van een dag. Gun haar dat. Ze luistert naar haar lichaam. Luister naar haar.